HERO - இனிமையான பழமை

DUSTIN HOFFMAN ஐ TOOTSIE யிலிருந்தே மிகவும் பிடிக்கும்.

அப்புறம் RAIN MAN , WAG THE DOG   என்று தேடித்தேடிப் பார்த்தேன். 

இன்னும் அதிகமாக வியக்க வைத்தார்.

அந்த வரிசையில், நீண்ட நாட்களாகப் பார்க்கவேண்டுமென்று நினைத்துக்கொண்டிருந்த படம்தான்..HERO, 1992ல் வெளிவந்தது. அவரது மற்ற எல்லாப் படங்களையும்விட ஒரு அழகான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது என்றுதான் சொல்லவேண்டும்.

பெர்னார்ட் லாப்ளேண்ட் (டஸ்டின் ஹாஃப்மேன்) சிறு சிறு திருட்டுவேலைகள் செய்யும் ஒரு ஆள். தன் வக்கீலிடமே பணத்தை அபேஸ் செய்யும் ஒரு டுபாக்கூர்..! அவருக்கு விவாகரத்து ஆகியிருந்தாலும், முன்னாள் மனைவியுடன் இருக்கும் தன் மகன்மேல் அதிகப் பாசம்.! ஒருநாள் அவனை படத்துக்குக் கூட்டிச் செல்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு அன்று இரவு வீட்டுக்கு செல்லும் வழியில், மழையால், கார் மக்கர் செய்கிறது. அப்போது இவர் கண்ணெதிரிலேயே திடீரென்று ஒரு விமானம் தரையில் மோதி இறங்குகிறது. மெதுவாக தீப்பிடிக்கவும் ஆரம்பிக்கிறது.

      அதைப்பார்த்துக்கொண்டே இருக்கும்போது, உள்ளிருந்து விமானத்தின் பிரதான வாசலைத் திறக்கமுடியாமல் திணறி, இவரது உதவியைக் கேட்கிறார்கள். புதிதாக போட்டிருக்கும் 100 டாலர் ஷூவைக் கழட்டி வைத்துவிட்டு, புலம்பிக்கொண்டே பெர்னார்டும் கதவைத் திறக்க உதவுகிறார். எல்லோரும் முண்டியடித்துக்கொண்டு இறங்குகிறார்கள். தீ மேலும் பரவ ஆரம்பிக்கிறது.

      அப்போது ஒரு சிறுவன் தனது தந்தை விமானத்துக்குள் மாட்டிவிட்டதாகச் சொல்லி இவரிடம் அழுகிறான். அவனை சமாதானப்படுத்த பற்றியெறியும் விமானத்துக்குள் சென்று சிக்கியிருக்கும் அனைவரையும் தன் உயிரையும் பொருட்படுத்தாமல் காப்பாற்றுகிறார்.   அப்படி காப்பாற்றப்பட்டவர்களில் பிரபல டிவி சேனலின் நிருபர் கெய்லும் (Geena Davis) ஒருவர். அவரது கைப்பையை பெர்னார்ட் சுட்டுவிடுகிறார். பின்னர் தீயணைப்பு வீரர்களும், மருத்துவக்குழுவும் வந்துவிட, விட்டுச்சென்ற இடத்தில் தனது ஷூவைக் காணாமல் தேடி, அதில் ஒன்று மட்டும் கிடைக்க, அதை எடுத்துக்கொண்டு, கூட்டத்திலிருந்து வெளியேறுகிறார் பெர்னார்ட்..!

      பிறகு தாமதமாக வீட்டுக்குச் சென்றால், அங்கு மகன் தூங்கிவிட்டான் என அவரது முன்னாள் மனைவி, இவரிடம் என்ன நடந்தது என்றே கேட்காமல், திட்டி வெளியேற்றுகிறார். பின்னர் ஒரு ப்ளாட்ஃபார்ம் வாசியான ஜான் பப்பரை (Andy García) சந்திக்கிறார். ஜானின் காரில் பயணிக்கும்போது அந்த விமான சம்பவத்தைப் பற்றிச்சொல்லி, தனக்குப் பிரபலமாவது பிடிக்காது என்றும்,  தனது காணாமல் போன ஷூவைப்பற்றியும் புலம்புகிறார். ஜானிடம் அந்த ஒற்றை ஷூவை அவரது ஒற்றைக்கால் நண்பருக்கு கொடுக்கச் சொல்லிவிட்டு செல்கிறார்.

      காப்பாற்றப்பட்ட கெய்ல், தங்கள் எல்லோர் உயிரையும் காத்த அந்த ஹீரோவை மீடியா முன் கொண்டுவர ஆசைப்படுகிறார். கையில் உள்ள எந்த வீடியோவிலும் சரியாக பெர்னார்டின் முகம் பதியாததால் அது இயலவில்லை. ஆனால் விபத்து நடந்த இடத்தில் கிடந்த ஒரே ஒரு ஷூவை ஆதாரமாக வைத்து, விமான விபத்தில் 54 உயிர்களைக் காப்பாற்றிய அந்த ஹீரோவுக்கு 1 மில்லியன் டாலர் என்று சேனல் 4ல் பரிசு அறிவிக்கிறார்கள்.

      அதே நாளில், பெர்னார்டின் திருட்டுக்காக போலீஸ் இவரைக் கைது செய்கிறது. அப்போது கெய்லின் கிரெடிட் கார்டுகளும் சிக்குகின்றன. அன்றே அவர் ஜெயிலுக்கு அனுப்பப்படுகிறார். இந்த ஒரு மில்லியன் மேட்டர் தெரிந்திருந்தாலும் பெர்னார்டால் ஒன்றும் செய்யமுடியாத நிலைமை!

      நாடே எதிர்பார்க்கும் அந்த தன்னலமற்ற ஹீரோ யார் என்று தெரியாமல் அனைவரும் தவிக்கும் வேளையில், தான்தான் அந்த ஹீரோ என்று ஜான், தன்னிடமிருக்கும் பெர்னார்டின் ஒற்றை ஷூவுடன் வந்து நிற்கிறார். மீடியா பற்றிக்கொள்கிறது. ஜான் ஒரே நாளில் கோடீஸ்வரராகிறார். எல்லோருக்கும் நன்மை செய்வதே தன் நோக்கம் என்கிறார். அதேபோல் மிகவும் நல்லவராகவும் இருக்கிறார். கெய்ல் , ஜானைக் காதலிக்கவே ஆரம்பித்துவிடுகிறாள் அமெரிக்காவே அவரை ஹீரோவாகக் கொண்டாடுகிறது. அவர் முன்னாள் வியட்நாம் வீரர் என்பதும் மிகப்பெரிய பலமாக ஆகிறது..

      இவற்றையெல்லாம் சிறையிலிருக்கும் டிவியில் பார்த்த பெர்னார்ட் கொதித்துப்போகிறார். தனக்கு வரவேண்டிய அத்துனை பணத்தையும், புகழையும் இன்னொருவன் அனுபவிக்கிறானே என்று பொருமுகிறார். சில நாட்களில் அவருக்கு ஜாமீன் கிடைக்கிறது.

      வெளியில் வந்தவுடன், புகழ்வெளிச்சத்தில் இருக்கும் ஜானைச் சந்திக்க முயல்கிறார். ஆனால் அவரது முயற்சிகள் தோல்வியடைகின்றன. அவர் சொல்வதை யாரும் கேட்கவும் தயாராக இல்லை. ஆனால் ஜான் பெர்னார்டைப் பார்த்துவிடுகிறார். அதுமுதல் நிலைகொள்ளாமல் தவிக்கிறார். இந்நிலையில், ஜானுக்கும், பெர்னார்டுக்கும் விமானத்தில் காணாமல் போன தனது பை மூலமாக ஏதோ தொடர்பு இருப்பதை கெய்ல் உணர்கிறாள். ஜான் கைதவறுதலாக தன் பையை எடுத்து, அதை பெர்னார்டிடம் விற்க, அதை வைத்து ஜானை திருடனென்று காட்ட பெர்னார்ட் ப்ளாக்மெயில் செய்கிறார் என்று தவறாகக் கணிக்கிறாள்.

      இந்நிலையில், தான் ஆள்மாறாட்டம் செய்தது மிகப்பெரிய தவறென்று உணரும் ஜான், தற்கொலை செய்துகொள்ள முடிவெடுத்து, தனது ஹோட்டல் அறையின் வெளியே குதிக்கத் தயாராகிறார். மீடியா, போலீஸ் , தீயணைப்பு வீரர்கள் என அனைவரும் ஒன்றுகூடுகிறார்கள்.அவரைப்பார்க்க பெர்னார்டும் அழைத்துவரப்படுகிறார். அங்கு மெதுவாக அவர் அருகில் சென்று, நீதான் நல்ல ஹீரோ..! நான் ஏதோ சந்தர்ப்பவசத்தால் நல்லது செய்பவன்! அடிப்படையில் நான் ஒரு சுயநலவாதி! ஆகவே நீ அப்படியே பிரபலத்தை அனுபவி! நான் இப்படியே இருந்துவிட்டுப்போகிறேன். என் மகனுக்கு உன்னைப்போன்ற ஒரு முன்னுதாரணம்தான் தேவை! என்னைப்போல் அவன் ஆகவேண்டாம் என்று சொல்லி, தற்கொலையைத் தடுத்து வெளிவருகிறார்.

      கெய்லுக்கும், தங்களை விமானவிபத்தில் இருந்து காப்பாற்றியது பெர்னார்ட்தான் என்று தெரிந்துவிடுகிறது. ஆனால் அதை அவரே சொல்ல விரும்பாதபோது தான் ஏன் வெளிக்காட்டவேண்டுமென்று மீடியாவில் சொல்லாமல், அவரிடம் மட்டும் நன்றி சொல்லிவிட்டு நகர்கிறாள்.

      மீண்டும் தன் மகனுடன் மிகச்சாதாரணமான வாழ்வை வாழத் துவங்குகிறார் பெர்னார்ட்.!

 பெர்னி என்று அழைக்கப்படும் பெர்னார்ட் லாப்ளேண்ட் ஆகவே வாழ்ந்திருக்கிறார் ஹாஃப்மேன். ! என்ன ஒரு பார்வை? உடல்மொழி? பின்னியிருக்கிறார். ஒருமாதிரி வெறுப்புடன் உதவ ஆரம்பித்து பின் ஆழமாகச் செய்யும் காட்சிகளிலும், தன்னை யாரும் நம்பவில்லை எனும்போது ஏற்படும் வெறுப்பைக் காட்டும் காட்சிகளிலும் கலக்கல்.! தன்னையும் உணர்ந்து , தன் நண்பனையும் காக்கும் அந்த ஹோட்டல் தற்கொலைக் காட்சியில் உண்மையில் அவர்தான் ஹீரோ என்று நம்மை உணரவைக்கிறார். ஒருமுறை அவரை நேரில் பார்க்கும் ஆவல் அதிகரிக்கிறது.

      அதேபோல், ஜான் பப்பராக நடித்திருக்கும் Andy Garcia  முதலில் ஒரு ப்ளாட்பார வாசியாக இருப்பதற்கும், பின்னர் ஒரு ஹீரோ போல் முக அமைப்பே மாறியபின் வரும் காட்சிகளிலும் கலக்கியிருக்கிறார். பணம் பற்றிப் பேசும்போதும், தன் குற்ற உணர்ச்சியைக் காட்டும்போதும் கதாபாத்திரத்தை நியாயப்படுத்தியிருக்கிறார்.

     

கெய்லாக ஜீனா டேவிஸ் அடுத்த உயிர்நாடி..! உயிர்காத்த ஹீரோவைக் கண்டுபிடிக்கக் காட்டும் ஆர்வம், கண்டுபிடித்தபின் ஏற்படும் சிற்சில சந்தேகங்களில் ஏற்படுத்திக்கொள்ளும் சமரசம், அவனிடம் ஏற்படும் மயக்கம், உண்மையான ஹீரோவைக் கண்டறிந்தபின் ஏற்படும் ஏமாற்றம், தன் தொழிலுக்கு துரோகம் செய்யாத நேர்மை என்று பல்வேறு உணர்ச்சிகளில் சதிராடியிருக்கிறார் அம்மணி!

      

ஒளிப்பதிவும், இசையும் படம் வெளியாகி 20 ஆண்டுகளைத் தொடுவதை மறக்கடிக்கின்றன. 

 ஒரு நல்ல , தரமான படத்தைப் பார்த்த உணர்வைக்கொடுத்த இயக்குநர் Stephen Frears  க்குத்தான் நன்றிகளைச் சொல்லவேண்டும்.